Celem pracy jest ocena krzywej uczenia się klinowej resekcji wątroby jako integralnej części operacji cytoredukcyjnej w zaawansowanym raku jajnika. Retrospektywna analiza objęła 120 kobiet z rozpoznaniem raka jajnika w stopniu zaawansowania IIIC według Międzynarodowej Federacji Ginekologów i Położników (International Federation of Gynecology and Obstetrics, FIGO) z roku 2018. Grupę A stanowiło 22 pacjentek, u których wykonano klinową resekcję wątroby; w grupie B 98 pacjentek nie wykonywano tej procedury. W analizie statystycznej wykorzystano test t-Studenta oraz test U Manna–Whitneya, jak również test chi² oraz metodę kontrolnego, skumulowanego wykresu sum (cumulative sum control chart, CSUM).

Identyfikacja i realizacja oczekiwań chorych onkologicznie pacjentek jest ważnym aspektem leczenia spersonalizowanego. Celem badania była ocena przez pacjentki leczone operacyjnie z powodu raka endometrium: 1) poziomu satysfakcji z pobytu w szpitalu przy zastosowaniu kwestionariusza nomotetycznego EORTC IN-PATSAT32; 2) stopnia realizacji oczekiwań przy zastosowaniu kwestionariusza idiograficznego GAS (Goal Attainment Scaling); 3) ocena korelacji między tymi metodami oceny. 

Ciążowa choroba trofoblastyczna to termin obejmujący spektrum zaburzeń wynikających z nieprawidłowego rozwoju łożyska. Ludzka gonadotropina kosmówkowa (human chorionic gonadotropin, hCG) odgrywa kluczową rolę w diagnostyce i leczeniu ciążowej neoplazji trofoblastu. Jedyną standardową metodą monitorowania odpowiedzi na leczenie u pacjentek otrzymujących chemioterapię jest pomiar stężenia beta-hCG (B-hCG). W wyborze sposobu leczenia i dawki chemoterapeutyku pomocne są również seryjne oznaczenia B-hCG. Niestety, marker ten może nie być pomocny w niektórych przypadkach. W związku z tym celem niniejszej pracy było określenie stosunku podtypu beta gonadotropiny kosmówkowej (B-hCG) do hiperglikozylowanej ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (H-hCG) u chorych z ciążową neoplazją trofoblastu.

W retrospektywnym badaniu kohortowym ocenie poddano pacjentki z przerzutowym czerniakiem sromu i pochwy leczone inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego. Do badania kwalifikowały się pacjentki powyżej 18. roku życia, u których w Sunnybrook Hospital w okresie od czerwca 2012 do grudnia 2018 roku stosowano terapię blokującą antygen-4 cytotoksycznych limfocytów T – CTLA-4 (terapię anty-CTLA-4) lub leczenie przeciwciałami skierowanymi przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki 1 (terapię anty-PD-1). Do badania włączono 11 pacjentek z czerniakiem sromu lub pochwy leczonych inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego. Przerzuty były umiejscowione głównie w płucach, węzłach chłonnych, tkankach miękkich i wątrobie. U większości pacjentek wcześniej stosowano radioterapię (7/11) i leczenie chirurgiczne (9/11). 

W ramach retrospektywnego badania kohortowego oceniano różnice w profilu przeżycia w odniesieniu do wskaźnika masy ciała u pacjentek z czerniakiem błony śluzowej leczonych inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego. Jako pierwszorzędowy punkt końcowy analizowano zależność między wskaźnikiem masy ciała a przeżyciem całkowitym u pacjentek z przerzutowym czerniakiem błony śluzowej. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały obraz kliniczny i sposób leczenia czerniaków sromu i pochwy w porównaniu z czerniakami błony śluzowej jamy ustnej oraz odbytu i odbytnicy, a także leczenie chirurgiczne i radiologiczne czerniaków sromu i pochwy. Ocenę przeżycia całkowitego przeprowadzono przy wykorzystaniu analizy Kaplana–Meiera i testu log-rank.

Celem pracy był przegląd badań dotyczących oceny roli długiego, niekodującego RNA (long non-coding RNA, lncRNA) w raku jajnika. W artykule dokonano przeglądu badań dotyczących wpływu zwiększonej ekspresji lncRNA na rozmiar raka jajnika i występowanie przerzutów. Przeglądu badań dokonano w okresie od 15 października 2018 do 22 sierpnia 2020 roku. W przeglądzie uwzględniono 23 badania, w których łącznie wzięło udział 1580 kobiet z rakiem jajnika oraz nieokreślona liczba osób z grup kontrolnych, od których pobrano zdrowe tkanki. Przegląd badań wskazuje, że zwiększona ekspresja lncRNA jest związana ze zwiększonym rozmiarem raka jajnika oraz przerzutami. 

Mięsaki macicy to rzadkie i agresywne nowotwory kobiecego narządu rozrodczego. Z uwagi na rzadkość występowania, różnorodność histopatologiczną i zróżnicowanie molekularne tych nowotworów optymalny sposób leczenia pozostaje przedmiotem dyskusji. Podstawą leczenia w dalszym ciągu jest zabieg cytoredukcji, natomiast metody leczenia uzupełniającego nadal budzą kontrowersje. Celem pracy było dokonanie oceny cech klinicznych i histopatologicznych oraz zachowania się nowotworów i schematów ich nawracania u pacjentek leczonych w ośrodku o trzecim stopniu referencyjności w okresie obejmującym 7 lat. 

Celem badania było porównanie skuteczności metod leczenia ciąży w bliźnie po cięciu cesarskim ze szczególnym uwzględnieniem dyskusji dotyczących strategii terapeutycznych w świetle aktualnej literatury. Analizą objęto łącznie dane 55 pacjentek z rozpoznaniem ciąży w bliźnie po cięciu cesarskim z 39 dostępnych angielskojęzycznych pełnotekstowych opisów przypadków opublikowanych w latach 2010–2020.

Nowotwory należą do chorób genetycznych, wynikających z nadmiernego namnażania komórek zainicjowanego i promowanego przez różne mutacje. Jest to jedynie początek całego procesu kancerogenezy charakteryzującego się zmianami na etapie komórkowym, genetycznym i epigenetycznym, jak również upośledzeniem wielu funkcji regulatorowych. Złożoność mechanizmów odpowiedzialnych za interakcje między układem odpornościowym a procesem nowotworzenia przyczyniła się do zdefiniowania profili immunologicznych i histologicznych odpowiedzialnych za hamowanie lub zwiększanie odporności przeciwnowotworowej. 

Celem pracy jest przedstawienie serii czterech pacjentek z rakiem szyjki macicy we wczesnym stadium, u których wykonano laparoskopową radykalną trachelektomię oszczędzającą nerwy oraz laparoskopową limfadenektomię miednicy. W pracy opisujemy stosowaną przez nas technikę operacyjną i porównujemy uzyskane wyniki chirurgiczne, onkologiczne i reprodukcyjne z badaniami dostępnymi w literaturze.

W pracy przedstawiono przypadek obrzęku w okolicy krocza z towarzyszącym cyklicznym bólem u pacjentki po porodzie siłami natury, podczas którego wykonano nacięcie krocza. Na podstawie badania metodą rezonansu magnetycznego wysunięto podejrzenie ogniska endometriozy umiejscowionej w bliźnie po episiotomii i ograniczonej do okolicy krocza. Wykonano szerokie wycięcie chirurgiczne zmiany. Wynik badania histopatologicznego potwierdził rozpoznanie. Po przeprowadzonym zabiegu nie odnotowano nawrotu choroby.